Ποιος μου βάζει τα δώρα κάτω από το δέντρο μαμά;

«Αριστέα; Θέλω να μου απαντήσεις σε κάτι σοβαρό και θέλω την αλήθεια!»

Ο Τάκης μου, ο μεγάλος μου ανιψιός είχε φτάσει στη κρίσιμη στιγμή, αυτή της απομυθοποίησης… 

Είχε μάθει από άλλα παιδιά ότι Άγιος Βασίλης δεν υπάρχει. Η αδερφή μου, τον είχε παραπέμψει σε μένα….Όπως σ’όλα τα δύσκολα…. με εμπιστευόταν εν λευκώ!

Εξάλλου το παιδί ήξερε ότι του έλεγα πάντα τα πράγματα όπως έχουν…

«Πες μου την αλήθεια; Ποιος βάζει τόσα χρόνια τα δώρα κάτω από το δέντρο;»

«Συνήθως η μαμά σου. Τη χρονιά που έλειπαν στο εξωτερικό και σας είχαμε πάνω, – Θυμάσαι; Τότε που άκουσες τα κουδουνάκια; Εγώ είχα χτυπήσει κάτι καμπανούλες- τα έβαλα εγώ. Κάποια πρώτα Χριστούγεννα που δυσκολεύονταν οι δικοί σου, ανέλαβε η γιαγιά…

Βλέπεις αγάπη μου; Ο Άγιος Βασίλης δεν είναι ένας… Αλλιώς πώς θα προλάβαινε; 

Η μαμά σου, εγώ, η γιαγιά, όλοι υπήρξαμε κάποια στιγμή Αγιοβασιλήδες …υπέροχοι συνεχιστές μιας γλυκιάς παράδοσης!

Να χαίρεσαι για όλο αυτό που έζησες! Να εύχεσαι να συνεχίσουν να υπάρχουν Άγιοι Βασίληδες.

Ναι ! ‘Αγιος Βασίλης υπάρχει! Και μη διανοηθείς ποτέ να πιστέψεις το αντίθετο! Όσο κι αν ξέρεις ότι δεν μπορεί να ζει άπειρα χρόνια αυτό το γλυκό γεροντάκι! 

Κάποια στιγμή, με χαρά θα γίνεις κι εσύ καρδούλα μου για τα δικά σου παιδάκια Άγιος Βασίλης! Μπορείς να γίνεις όποια στιγμή θελήσεις…. Όταν θα θες να δώσεις χαρά σε κάποιον που αγαπάς πολύ. Όχι δίνοντας κάτι ακριβό… Αλλά διαλέγοντας κάτι για τον άλλον με αγάπη!

Να θυμάσαι αυτό… Εγώ δεν μπορώ να σου πάρω αυτό που ήθελες. Έχει πολλά λεφτά για μένα. Αλλά αντί να πάρω για μένα κάτι, αποφάσισα να κάνω εσένα χαρούμενο. Ε; Δεν είναι αυτό σπουδαίο;

Σε παρακαλώ μόνο… Μέχρι να μεγαλώσει λίγο ακόμα ο Τάσος (σημ. ο μικρός μου ανιψιός κι αδερφός του) ας κρατήσουμε στις καρδιές μας το σπουδαίο αυτό μυστικό ε;

Από τότε πέρασαν χρόνια πολλά….Τα παιδιά αυτά μεγάλωσαν. Έγιναν παλικάρια. Ο μεγάλος αρραβωνιάστηκε! Ο μικρός είναι ήδη 23 !

Κάθε χρόνο κάνουμε πάντα μαζί Χριστούγεννα! Στην οικογένεια ανταλλάσσουμε δώρα παραμονή Χριστουγέννων. Έτσι είναι η δική μας οικογενειακή παράδοση! Τα παιδιά μας κάθε χρόνο, παραμονή πρωτοχρονιάς γλυκά συνωμοτούν …από τότε που πήγαιναν σχολείο κι είχαν δικό τους χαρτζιλίκι! Πηγαίνουν έξω και φροντίζουν να πάρουν ένα μικρό δώρο για όλους! Φτιάχνουν και καρτούλες… Εξηγούν γιατί πήραν ό,τι πήραν για κάποιον και χαίρονται που μας κάνουν χαρούμενους!

Κι επειδή μεγάλωσαν να είναι ευαίσθητα παιδιά, φροντίζουν πάντα και τα φιλαράκια τους που ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ! Αυτό με συγκινεί απίστευτα!

Για μένα αυτές οι μέρες αξίζουν γιατί τα παιδιά μου έμαθαν να γίνονται ΆγιοΒασίληδες. Προς όλους!

Γιατί ξέρω ότι με χαρά θα συνεχίσουν να δίνουν ελπίδα κάποτε και στα δικά τους παιδιά!

Αν είστε γονείς με μικρά παιδιά θα βρείτε τον τρόπο. Αν έχετε μεγαλώσει ήδη τα παιδιά σας, αν δεν έχετε ακόμα, συνεχίστε την παράδοση σε όλους αυτούς που αγαπάτε! 

Δώστε χαρά με κάτι μικρό! 

Διαδώστε την ελπίδα…..

Αριστέα